Er Margrét Hauksdóttir forstjóri Þjóðskrár með fordóma gagnvart óíslenskum börnum?
Aftur er komin upp sú staða að ekki er gætt að rannsóknarreglunni, andmælarétti og meðalhófs er ekki gætt.
Jóhann Þorvarðarson skrifar:
Margrét Hauksdóttir forstjóri Þjóðskrár Íslands var nokkuð í sviðsljósinu árið 2005 þegar hún var formaður ættleiðingarnefndar dómsmálaráðuneytisins. Þjóð man vel eftir máli Lilju Sæmundsdóttur sem sótti um forsamþykki til ættleiðingar hjá dómsmálaráðuneytinu. Ráðuneytið hafði athugasemdir við holdafar Lilju, sagði hana of feita. Málið var sent til ráðherraskipaðrar ættleiðingarnefndar til umsagnar og komst nefndin að sömu niðurstöðu, Lilja var of feit til að geta alið upp barn. Fagaðilar höfðu aftur á móti gefið Lilju bestu meðmæli.
Á sínum tíma þá þótti mér afstaða Margrétar stórundarleg. Faðir Margrétar var vel í holdum, en kom samt fjórum börnum á legg með sóma. Eða er Margrét ósammála mér þar? Svo á Margrét bróður sem hefur komið sínum börnum vel á legg þó seint verði sagt að hann sé spírulaga vaxinn. Fyrir þá sem ekki þekkja til þá er Ólafur Þór héraðssaksóknari yngsti bróðir Möggu. Ég fylgdist með báðum og gat ekki annað þar sem hús foreldra okkur voru samliggjandi í sömu götu og við á sama aldri. Mér fannst Margrét sýna sérkennilegan fordóm í málinu og það innan úr stjórnsýslunni.
Ragnar Aðalsteinsson lögmaður Lilju sagði á sínum tíma að Ættleiðingarnefnd hafi hunsað stjórnsýslulög. Hvorki var gætt að rannsóknarreglunni né andmælarétti Lilju. Fór svo að Lilja vann dómsmál fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur og þá fyrst gaf ráðuneytið eftir. Í kjölfar dómsins sagði Sigríður Rut Júlíusdóttir lögmaður í viðtali við Fréttablaðið „Hér eftir geri ég ráð fyrir því að ráðuneytið muni fara að lögum þegar það er að taka afstöðu til umsókna um ættleiðingar, en ómálefnaleg sjónarmið verði ekki látin ráða för.“
Af hverju er ég að rifja þetta einstaka mál upp? Jú, vegna þess að stórundarlegt mál er komið upp hjá Þjóðskrá Íslands. Aftur er komin upp sú staða að ekki er gætt að rannsóknarreglunni, andmælarétti og meðalhófs er ekki gætt. Þannig er að íslenskur maður er giftur konu að erlendum uppruna og eiga þau tvö ung börn. Hjónabandið er á fallandi fæti. Samkomulag var um þeirra á milli eftir milligöngu félagsmálayfirvalda á Íslandi að móðirin færi tímabundið af landi brott með börnin með sér til landsins sem þau kynntust í. Maðurinn er með lögheimili og vinnu á Íslandi, en leigði íbúð í viðkomandi landi sem konan býr í með börnunum. Sjálfur hefur hann dvalið í annarri íbúð í sömu borg tímabundið um nokkurra vikna skeið vegna veirufaraldursins. Hefur verið strandaglópur. Hörð forræðisdeila er uppi og greip konan til þess ráðs að ljúga að Þjóðskrá að eiginmaðurinn byggi ekkert á Íslandi og væri með lögheimili utan Íslands. Tilgangurinn var að veikja lagalega stöðu föðurins í deilunni. Þjóðskrá gleypti við þessu og skráði manninn með lögheimili utan Íslands. Þrátt fyrir ítrekaðar óskir mannsins og lögmanns um að þetta verði leiðrétt til rétts vegar þá gerist ekkert. Eftir margra mánaða stapp er svarið alltaf það sama „Við erum að skoða málið“.
Það er full ástæða fyrir Margréti að íhuga sína stöðu!
Þessi tvö mál fá mig til að velta því því fyrir mér hvort Margrét Hauksdóttir beri með sér fordóm í garð barna sem ekki eru alíslensk? Samkvæmt upplýsingum sem ég hef þá er þetta nýja mál að þróast með sama hætti og það fyrra og stefnir í dómsmál þar sem Þjóðskrá verður stefnt. Leikinn verður samt millileikur og bréf ritað Umboðsmanni Alþingis. Eins og málum háttar þá getur önnur manneskja en maður sjálfur flutt lögheimili manns úr landi með lygaburð að vopni. Það er full ástæða fyrir Margréti að íhuga sína stöðu!