Jóhann Þorvarðarson:
Ríkisstjórnin er að leika sér að bráðeldfimu efni því traust og tiltrú fjármálamarkaða er ekki eitthvað sem hægt er að tala upp. Og allra síst af stjórnmálaflokkum sem þekktir eru fyrir óreiðu og spillingu.
Guðrún Hafsteinsdóttir hlýtur að sundla undan eigin ruglingi, áttavillu, því henni hefur enn eina ferðina tekist að setja fram óskoðun. Núna eru það málefni ÍL-sjóðs sem þvælast fyrir henni. Nýjasta yfirlýsingin hljómar svona „Það er brýnt að standa vörð um traustan og heilbrigðan fjármálamarkað. Það sem fer verst með fjármálastöðugleika er óvissa“. Þetta er rétt, en svo skiptir hún um ham og segir „Ég er þeirrar skoðunar að leita eigi allra leiða til að ná samningum við lífeyrissjóðina“.
Hér er Guðrún auðvitað að tala um tilraun fjármálaráðherra til að koma ríkinu undan ábyrgð vegna skuldabréfa sem Sjálfstæðisflokkurinn og Framsókn gáfu út fyrir hönd ríkisins fyrr á öldinni. Ef ríkið kemst upp með að koma sér undan samningsbundinni ábyrgð þá mun það hafa slæmar afleiðingar fyrir fjármálamarkaðinn og orðspor Íslands. Lánsáhætta ríkisins mun stigmagnast, sem birtast mun í verri lánskjörum en ella. Einnig gæti orðið erfitt fyrir ríkið að fjármagna sig innanlands og erlendis nema gegn greiðslu hás áhættuálags vegna óvissu um að ríkið standi við gerða samninga. Óvissa er nefnilega ekki ókeypis!
Hin umrædda óvissa myndi ferðast með himinskautum og allar hugmyndir núverandi ríkisstjórnar að hægt sé að taka snúning á lífeyrissjóðunum gætu orðið afar dýrkeyptar. Líka fyrir atvinnulífið því lánshæfi Íslands myndi fá falleinkunn. Tal Guðrúnar um að óvissa sé vond en á sama tíma leggja til að snuða lífeyrissjóðina um gerða samninga eru andstæður, óskoðun. Ríkisstjórnin er að leika sér að bráðeldfimu efni því traust og tiltrú fjármálamarkaða er ekki eitthvað sem hægt er að tala upp. Og allra síst af stjórnmálaflokkum sem þekktir eru fyrir óreiðu og spillingu.