
Jóhann Þorvarðarson skrifar:
Blammeringar læknisins eru því ekki annað en hrokafullt ofstæki manns sem byggir sína eigin afkomu á menntun.
Árni Tómas Ragnarsson læknir opinberar eigin fordóm gagnvart helsta forystufólki Eflingar í grein í auðvaldsblaðinu. Segist hann ekki vita til þess að Sólveig Anna Jónsdóttir, Viðar Þorsteinsson og Stefán Ólafsson hafi skapað mikil verðmæti, en blaðri því mun meira. Á sama tíma þykist hann sjálfur vera konungur verðmætasköpunar. Hann heldur síðan gasprinu áfram og segist efast um að þrenningin sé að berjast fyrir bættum kjörum þeirra lægst launuðu.
Sólveig Anna hefur áður starfað við að ala upp ungviðið á leikskólum landsins og telur læknirinn lítil verðmæti fólgin í því. Stefán er fyrrverandi prófessor og sem slíkur starfaði hann við að gera æsku landsins betur í stakk búna að skapa framtíðar verðmæti. Sama má segja um Viðar, sem starfað hefur við kennslu og rannsóknir, þar sem hann aðstoðaði einnig yngra fólk við að undirbúa sig fyrir störf á vinnumarkaðnum. Allt eru þetta störf sem leggja grunn að verðmætasköpun framtíðarinnar og án menntunar þá væri Ísland vanþróað.
Forysta þrenningarinnar innan Eflingar er af sama meiðinum og þau eru svo sannarlega að berjast fyrir fólkið sem minnst ber úr bítum. Hafi það farið fram hjá lækninum þá þarf hann að útskýra það fyrir sjálfum sér og engum öðrum.

Ánægðir starfsmenn skapa aukin verðmæti eins og vísindarannsóknir staðfesta og gott hyggjuvit veit. Starfsmaður sem nær ekki mánaðarlegum endum saman honum líður illa. Á endanum þá bugast fólk andlega og líkamlega. Læknirinn ætti að þekkja samhengið enda sýnir tölfræði frá VIRK að það eru aðallega láglaunakonur sem sækja endurhæfingu hjá VIRK. Konurnar eru arðrændar á degi hverjum vegna þess að verðmætasköpun þess er ekki metin með sanngjörnum hætti til fjár.
Árni Tómas ætti að velta því fyrir sér hvort aðrar leiðir en hörð kjarabarátta hafi skilað kjarabótum til láglaunafólks á Íslandi á umliðnum 100 árum? Blammeringar læknisins eru því ekki annað en hrokafullt ofstæki manns sem byggir sína eigin afkomu á menntun. Eitthvað sem hann öðlaðist hjá fólki, sem valdi sér þann starfsvettvang að mennta æsku landsins.
Störf fólks innan skólakerfisins eru án nokkurs vafa verðmætustu störf Íslands þó Árni Tómas átti sig ekki á því. Í stað þess að þakka fólkinu fyrir uppeldið í nútíð og fortíð þá kýs læknirinn að sparka í uppsprettu hans eigin verðmætasköpunar. Skammastu þín Árni Tómas Ragnarsson!