Þrefaldur annáll um seðlabankastjóra

Í samanburði við seðlabankastjóra landa, sem við kjósum að bera okkur saman við, þá er árangur Ásgeirs Jónssonar í starfi lélegastur svo miklu muni. Besti, og í raun eini, mælikvarðinn á frammistöðu seðlabankastjóra er uppsöfnuð verðbólga og síðan stig stýrivaxta. Á skipunartíma Ásgeirs þá er samansöfnuð verðbólgan orðin meiri en 20 prósent. Til samanburðar þá eru uppsafnaðar verðbreytingar í Danmörku 13 prósent samanber fyrri myndin sem fylgir. Muninn má alfarið rekja til hagstjórnarmistaka Seðlabanka Íslands, en bankinn afnam sveiflujöfnunarauka lánastofnana í upphafi kóvít-19 faraldursins án þess að setja upp fjárgirðingar. Olli það tryllingi og verðsprengja sprakk á fasteignamarkaði. Verðbólga þaut af stað á sama tíma og hún mældist vart í nálægum löndum. Við sáum jafnvel verðhjöðnun víða í kringum okkur. Ásgeir hefur aldrei gengist við ábyrgð sinni hvað þá að axla hana eins og sannur landnámsmaður myndi gera.

Þegar stýrivextir voru hvað lægstir á Íslandi og komnir í 0,75 prósent þá sagði Ásgeir að vextir væru komnir til með að vera lágir. Margir tóku mark á honum og töldu vegna orða seðlabankastjóra sig hafa efni á húsnæðisláni. Seinni myndin sem fylgir sýnir stöðu stýrivaxta á Norðurlöndunum í lok desember. Íslensku vextirnir turna þá norrænu og eru á uppleið.

Ásgeir gekk síðan enn lengra með drjúglátri yfirlýsingu um andlát verðtryggingarinnar. Byggði hann matið eingöngu á bólgnu sjálfsáliti sínu. Hann væri sko engu minni skylmingamaður en ofurmenni hans úr æsku, þeir Ingólfur Arnarson og Geirmundur heljarskinn, og hann myndi ráða við allar verbólgu ógnir með sínu sverði. Staðan sem upp er komin í dag aðeins fáum misserum eftir digurbarka seðlabankastjóra er ljót. Senn losnar um fasta vexti hjá skuldurum þá munu flestir ekki hafa efni á öðru en að færa sig yfir í verðtryggð lán. Öðruvísi verður ekki hægt að halda húsnæðislánum í skilum. Og þá græða bankarnir helling og vaxandi eignatilfærsla frá skuldurum og yfir til lánara hefst. Verðtryggingin er því sprelllifandi öndvert á við yfirlýsingu Ásgeirs Jónssonar.

Seðlabankastjóri var staðinn að ólögmætu markaðskukli með lífeyrissjóðum landsins í upphafi heimsfaraldursins. Reynt var að banna sjóðunum að fjárfesta erlendis til að verja krónuna falli. Hér var markaðsverkið einfaldlega tekið úr sambandi þar sem ýmsum aðilum var haldið inn í myrkrakompu. Jöfn upplýsingastaða aðila gufaði upp og urðu ýmsir mögulega fyrir skakkaföllum. Ásgeir byrjaði þannig fljótt að leita í gömul meðul frá því fyrir fjármálahrun þar sem sukk og svínarí var galdur dagsins. Þetta gerði hann beint fyrir framan nebbann á Katrínu Jak, sem yppti bara öxlum.

Á árinu 2021 var stjórinn gómaður fyrir hugverkastuld frá doktori Bergsveini Birgissyni. Hann gerði rannsóknarvinnu og tilgátur Bergsveins að sínum í bók sem Ásgeir gaf út á síðasta ári. Fyrstu viðbrögð Ásgeirs, að sögn Begsveins, voru að hringja í hann og þykjast ekki skilja ásakanirnar um ritþjófnað. Þegar það dugði ekki þá ákvað Ásgeir að kaupa rándýrt aflátsbréf frá vini, sem hættur var störfum hjá Háskóla Íslands. Ekki tókst betur til en svo að aflátsbréfið var hlaðið villum og endurspeglaði að nota átti bréfið til að halda uppi fölskum áróðri gagnvart Bergsveini. Höggva átti lappirnar undan fræðastarfi hans.

Þegar það gekk ekki eftir og málið var komið til meðferðar hjá Siðanefnd Háskóla Íslands þá dó Ásgeir aldeilis ekki ráðalaus. Fékk hann núverandi rektor skólans til að skipta sér af störfum nefndarinnar með þeim afleiðingum að nefndin sagði öll af sér. Gafst þá tækifæri til að skipa þóknanlega nefnd, sem vísaði málinu frá. Þannig tókst Ásgeiri með bolabrögðum að koma í veg fyrir málefnalega umfjöllum fagaðila. Sýndi Ásgeir þarna úr hverju hann er gerður. Í stað þess að mæta með sinn skjöld og sitt sverð þá kaus Ásgeir undanhlaup þjófsins. Eitthvað sem æskuhetjur hans hefðu talið óboðlegt og skorað þess í stað á Ásgeir að mæta örlögum sínum á þingi.

Í öllu hafaríinu þá gaf Ásgeir út yfirlýsingu á fésbókinni þar sem hann sagðist aldrei áður hafa verið þjófkenndur á ævinni. Þetta var hrakið af sagnfræðingnum Árna H. Kristjánssyni nokkru dögum síðar. Hann sagði Ásgeir hafa stolið efni frá sér þegar hann starfaði fyrir Rannsóknarnefnd Alþingis um fall sparisjóðanna. Voru þarna því komin fram tvö alvarleg dæmi um rit- og hugverkastuld á aðeins fáeinum dögum. Hvað ætli leynist dýpra undir yfirborðinu spyrja nú sumir.

Rótin að slæmri hegðum Ásgeirs Jónssonar, þar sem hann dregur bæði Háskóla Íslands og Seðlabanka Íslands inn í eigin ódæði, er að finna í brestum Ásgeirs sjálfs. Það hefur sýnt sig á umliðnum 20 árum að hann er athyglissjúkur sérhyggjumaður með djúpstæða þörf að vera álitið vera eitthvert hæfileikaríkt heljarmenni. Jafnvel endurfæddur Ingólfur Arnarson. Hann telur sig efalaust vera í beinu miðilssambandi við landnámsmanninn, en hugrenningartengslin eru nú samt ekki meiri en svo að hann taldi vænlegast að stela efni út bókinni Leitin að svarta Víkingnum þegar hann sjálfur skrifaði Eyjuna hans Ingólfs.

Narsissismi Ásgeirs gefur sjálfsdýrkun Donalds Trumps ekkert eftir. Verður það gjarnan til þess að tungufoss Ásgeirs bunar frá sér yfirlýsingum, sem eru því marki brenndar að varpa ekki einungis ljósi á brestina heldur einnig á tilganginn um að þeim er fyrst og fremst ætlað að skapa honum aðdáunarsess hjá þjóðinni. Yfirlýsingarnar eldast aftur á móti illa og eru skorpnar í gegn. Fyrir mér þá er eins og Ásgeir sé í viðvarandi sjálfsdýrkunar ástandi.

Tiltrú þjóðarinnar til Seðlabankans hrakar nú hratt samkvæmt nýjum mælingum eftir að hafa byrjað að vaxa í tíð Más Guðmundssonar. Er nú svo komið að aðeins helmingur þjóðarinnar treystir bankanum fyrir þeim verkefnum sem honum er trúað fyrir. Eins og gjarnan þá bregður Ásgeir á það ráð að veita breiðsíðuviðtal, klæddur bláum jakkafötum, um nákvæmlega ekkert. Í þeim reynir hann að upphefja sjálfan sig og Seðlabankann. Eitt slíkt birtist í Fréttablaðinu í dag, en lesendur sjá í gegnum sjálfsupphafninguna. Fjölmiðlaviðtöl breiða nefnilega ekki yfir verðbólguvandann og hagstjórnarmistökin. Hvoru tveggja er eins og risavaxið grýlukerti á gluggum landsmanna. Svo rammar eru ísnálarnar að hægt er að stunda ísklifur á þeim sér til skemmtunar.

Skapgerðarbrestir seðlabankastjóra eru sérstakt efnahagsvandamál út af fyrir sig, sem Katrín forsætisráðherra tekst ekki á við. Uppkomið og fyrirséð ástand er grunnurinn að þeim efnahagslega óstöðugleika sem herjar á landið.