Mögulega telja eigendur blaðsins það þjóni borgarlegu frelsi og alþjóðlegu samstarfi að múta stjórnmálamönnum í þróunarríkjum?
Sigurjón Þórðarson skrifar:
Eigendur Fréttablaðsins reka ritstjórnarstefnu sem þeir segja að eigi að markast af víðsýni og frjálslyndi. Engu að síður, þá er víðsýni ekki meiri en svo, að ekki er hvaða sjónarmiðum sem er hleypt að á skoðunarsíðum blaðsins, svo vægt sé til orða tekið. Sama stef má sjá í öllum efnistökum blaðsins m.a. hverjum er gert hátt undir höfði og hver er dreginn niður.
Í pistla- og ritstjórnargreinum hefur gjarnan verið þagað eða jafnvel borið blak af mútugreiðslum Samherja í Afríku á meðan Sólveig Anna Jónsdóttir hefur ekki átt sjö dagana sæla, á síðum blaðsins.
Mögulega telja eigendur blaðsins það þjóni borgarlegu frelsi og alþjóðlegu samstarfi að múta stjórnmálamönnum í þróunarríkjum?
Fjölmörgum ritstjórum blaðsins sl. ára verður vart kennt um einstrengingsleg efnistök, þar sem þeim hefur verið skipt út álíka ört eins og einnota rafhlöðum í reykskynjurum íslenskra heimila. Nú síðast var Davíð Stefánssyni hent í endurvinnsluna. Erfitt er fyrir nokkurn að sjá hver ástæða þess var, þar sem Davíð skrifaði mest áhugaverða pistla um alþjóðamál og viðskipti, að vísu byrjaði hann verulega bratt með hörðum skrifum þar sem Ragnar Þór Ingólfsson var gagnrýndur harkalega.
Ef til vill hefur hann þótt mýkjast of hratt, en hvað sem því líður, þá er greinilegt að lítið sem ekkert er gert með hlutverk, reynslu eða eitthvert sjálfstæði ritstjórnar – þetta er einnota.