Það voru brotin lög og mannréttindi þá og lög og mannréttindi eru brotin í dag.
Björgvin Guðmundsson skrifar:
Árið 2015 hækkuðu laun um 14,5-44% en lífeyrir aldraðra og öryrkja hækkaði aðeins um 3% í jan. Launavísitalan hækkaði um 6,6% árið 2014 svo þessi hækkun lífeyris náði ekki að jafna þá hækkun. Meira hækkaði lífeyrir ekki allt árið 2015. Samt urðu meiri almennar launahækkanir á árinu 2015 en átt höfðu sér stað um langt skeið. Laun hækkuðu um 14,5-44%. Þó var lífeyrir frystur allt árið. Stjórnvöld höguðu sér gagnvart lífeyrisþegum eins og það væri kreppa í landinu. Bankastjóri Landsbankans sagði, að það væri komið góðæri á ný og ráðherrar töluðu ítrekað um að allir hagvísar væru hagstæðir. Ráðherrarnir töluðu fjálglega um hagstætt samkomulag um uppgjör slitabúa föllnu bankanna, sem mundi bæta afkomu þjóðarbúsins mikið en aldraðir og öryrkjar urðu ekki varir við neinn bata í þjóðarbúskapnum. Frá febrúar árið 2015 var lífeyri aldraðra og öryrkja haldið niðri og óbreyttum. Það var níðst á öldruðum og öryrkjum. Lífeyri þeirra var haldið niðri í 11 mánuði.
14,5% hækkun lágmarkslauna
14. maí 2015 tóku gildi nýir kjarasamningar launafólks í Starfsgreinasambandinu, Flóabandalaginu og VR. Samkvæmt þessum samningum hækkuðu lágmarkslaun um 14,5% og ákveðið var, að laun mundu hækka í 300 þúsund krónur á mánuði á 3 árum. Fjölmargir aðrir nýir kjarasamningar voru gerðir á árinu. Meðaltalshækkun 12 nýrra kjarasamninga var 14%. Framhaldsskólakennarar sömdu um 17% hækkun strax og 44% hækkun á 3 árum. Nýlæknar sömdu um 25% hækkun strax og læknar almennt sömdu um allt að 40% hækkun á 3 árum. Grunnskólakennarar sömdu um 33% hækkun á 3 árum og 9,5% til viðbótar gegn afsali kennsluafsláttar.
Taka á mið af launaþróun
Samkvæmt lögum á við ákvörðun um hækkun lífeyris að taka mið af launaþróun. Miðað við þær miklu launahækkanir, sem samið var um 2015 og ákvæði laga um launaþróun virðist krafa eldri borgara um 14,5% hækkun hafa verið eðlileg.
.
Hækkun um áramót of lítil
Hækkunin 2016 var alltof lítil, gilti fyrir fáa og leysti engan vanda Hækkunin var 9,7% eða kr. 21.825 fyrir skatt og þegar búið var að greiða skatt af þessari hækkun var lítið eftir. Það hefði hjálpað nokkuð, ef hækkunin hefði verið greidd frá 1. maí, þ.e. frá sama tíma og verkafólk fékk hækkun eða frá 1. mars eins og ráðherrar, þingmenn og embættismenn fengu greitt. En af einhverjum ástæðum reyndust stjórnvöld ófáanleg til þess að greiða öldruðum og öryrkjum til baka. Lífeyrisþegar eru eini hópurinn í þjóðfélaginu,sem ekki hefur fengið afturvirkar kjarabætur.
Lífeyrir alltof lágur
Eftir hækkunina 1. janúar 2016 var lífeyrir einhleypra eldri borgara, sem eingöngu höfðu tekjur frá almannatryggingum, kr. 207 þúsund á mánuð eftir skatt. Engin leið að lifa mannsæmandi lífi af svo lágum lífeyri. Ef viðkomandi þurfti að leigja húsnæði var húsaleigan talsvert á annað hundrað þúsund á mánuði. Það var þá lítið eftir fyrir öllum öðrum útgjöldum, mat, fatnaði,rafmagni, síma,tölvukostnaði, rekstri bifreiðar eða öðrum samgöngukostnaði, ef ekki var um bifreið að ræða, lyfjum,lækniskostnaði ofl. Engin leið að standa undir öllum þessum útgjöldum með þessum lága lífeyri og því urðu lífeyrisþegar að sleppa einhverjum af þessum útgjaldaliðum. Slíkt var óásættanlegt og brot á mannréttindum. Það voru brotin lög og mannréttindi þá og lög og mannréttindi eru brotin í dag.