Ragnar Önundarson skrifar:
Bankar, greiðslukortafélög, olíufélög, tryggingafélög, skipafélög, flugfélög, dagvöruverslun, byggingavöruverslun, steypustöðvar, apótek, fjölmiðlun, símafélög, … ofl. ofl. eru fákeppnisfélög, sem eiga sér sameiginlegt að forðast verðsamkeppni. Samkeppnin getur verið mikil í gæðum, þjónustu og um bestu / stærstu bitana, en almennir viðskiptavinir bera sjálftökulaun og -arð, bónusa og kauprétti eigenda uppi.
Nýlega færðist samþjöppunin í aukana með samruna olíufélaga við dagvöruverslanir. Samkeppnisreglur ESB ganga (eins og Adam Smith) út frá virkum mörkuðum, sem varla finnast hér. Íbúar landsins eru álíka margir og í evrópskri smáborg, td. Bergen. Í von um að njóta nálægðar við fullkomnari markaði gengum við í EES, sem er umgjörð evrópsks kapítalisma. Sú umgjörð hefur ekki reynst okkur nógu vel. Skondið er að harðsnúnum evrópusinna hefur verið falið að leiða mat á árangrinum. Smám saman er þrengt að fullveldi okkar. Erlendum fjárfestum með erlenda laxastofna er td. veittur aðgangur að viðkvæmri náttúru, til að skapa erlendu vinnuafli atvinnu. Sjálfstýringin er á og flugmennirnir sofnaðir.
