Biðraðirnar eru í boði Bjarna Benediktssonar

Þá er að vita hvað Bjarni ger­ir Bene­dikts­son. Hann held­ur um pyngj­una.

Ögmundur Jónasson skrifar grein í Mogga morgundagsins. Ögmundur sem er fyrrverandi heilbrigðisráðherra fjallar þar um heilbrigðismál.

„Svandís Svavars­dótt­ir, heil­brigðisráðherra, er hins veg­ar að rétta af kúrsinn og er það vel. Þá er að vita hvað Bjarni ger­ir Bene­dikts­son. Hann held­ur um pyngj­una. Ef biðraðir lengj­ast ættu menn að spara gíf­ur­yrðin í garð heil­brigðisráðherr­ans en beina sjón­um að Stjórn­ar­ráðinu í heild sinni og Arnarhváli sér­stak­lega. Þar er fjár­málaráðuneytið til húsa og þar er geymt gullið sem marg­ir vilja seil­ast í,“ skrifar Ögmundur.

Hann styður Svandísi Svavarsdóttur: „Heil­brigðisráðherr­ann er ekki ein­ráður um fram­lög­in til síns mála­flokks. Ráðherr­ann mót­ar stefn­una en aðrir telja í hann krón­urn­ar. Fjöldi þeirra krónu­pen­inga get­ur skilið á milli feigs og ófeigs. Og í þessu sam­hengi meira að segja í óhugn­an­lega bók­staf­leg­um skiln­ingi.“

Ögmundur dregur upp mynd af ástandinu:

„At­b­urðarás­in hef­ur þá verið þessi: Skorið er niður í op­in­bera kerf­inu. Fyr­ir vikið hef­ur það ekki ráðið við að sinna eft­ir­spurn. Þá lengj­ast biðraðir og spurt er hvers vegna í ósköp­un­um sjúk­ling­ar séu ekki send­ir til út­landa eða á Klíníkina eða annað þar sem fjár­fest­ar hafa verið til­bún­ir að setja fé sitt vit­andi að verði á annað borð gefið grænt ljós á að sjúk­ling­arn­ir komi til þeirra með samþykki kerf­is­ins, þá fylgja greiðslur úr rík­is­sjóði, gagn­stætt því sem ger­ist þegar sjúk­ling­ur­inn er send­ur á allt of smá­ar aðgerða- og göngu­deild­ir op­in­beru sjúkra­hús­anna.

Í fyrsta lagi hvort hægt sé að ætl­ast til þess af skatt­greiðend­um að þeir fjár­magni fyr­ir­tæki á heil­brigðis­sviði sem greiða eig­end­um sín­um arð eins og í hverj­um öðrum bisness.

Ef ekki er orðið við þessu kalli – að opna fyr­ir rík­is­fjár­magnaðar aðgerðir á Klíníkinni – þá er heil­brigðisráðherr­ann skammaður og þá gjarn­an núið um nas­ir að sýna af sér mann­vonsku. Mér sýn­ist nú­ver­andi heil­brigðisráðherra vera að bregðast við vand­an­um á ann­an hátt en þann sem líkja mætti við skyndiaðgerð á bráðamót­töku held­ur með það fyr­ir aug­um að op­in­bera kerfið verði losað úr þeim víta­hring sem hér hef­ur verið lýst. Það er gott.“

Síðar skrifar Ögmundur:

„Oft hafa skipu­leggj­end­ur inn­an op­in­beru heil­brigðisþjón­ust­unn­ar unnið að því að horft verði til framtíðar með þess­um hætti og þá reytt hár sitt þegar fjár­veit­ing­ar­valdið hef­ur haft til­lög­ur þeirra að engu. Um þetta get ég borið vitni frá minni tíð sem heil­brigðisráðherra.

Á Íslandi hef­ur ekki verið um það deilt að op­in­bert heil­brigðis­kerfi og op­in­ber­lega fjár­mögnuð einka­rek­in þjón­usta eigi að geta þrif­ist hlið við hlið. Það sem hins veg­ar hef­ur verið deilt um er tvennt. Í fyrsta lagi hvort hægt sé að ætl­ast til þess af skatt­greiðend­um að þeir fjár­magni fyr­ir­tæki á heil­brigðis­sviði sem greiða eig­end­um sín­um arð eins og í hverj­um öðrum bisness. Því er ég fyr­ir mitt leyti al­ger­lega and­víg­ur og grun­ar mig að þorri lands­manna sé einnig á því máli. Í öðru lagi hef­ur verið deilt um mörk­in á milli op­in­bers rekst­urs og einka­rekst­urs, hvar landa­mær­in eigi að liggja. Í seinni tíð hafa landa­mær­in verið að fær­ast á kostnað op­in­beru þjón­ust­unn­ar.“