Enn neitar Davíð hlýnun jarðar

„Ef hann haggaðist ekki meira en þetta, mætti áhyggju­laust hætta brölt­inu.“

Davíð Oddsson.

Davíð Oddsson fer ákveðnar fram gegn vísundunum um hlýnun jarðar. Að þessu sinni notar hann meginhluta Reykjavíkurbréfs morgundagsins. Hér á eftir er brot af boðskap ritstjórans í Hádegismóum:

„Í nokk­ur ár var það helsti óhugnaður­inn, sem nátt­úr­an sjálf átti að hafa staðfest, að ís­björn­um á norður­höf­um hefði skyndi­lega fækkað og ís­bangsi væri kom­inn í bullandi út­rým­ing­ar­hættu. Og ekk­ert gæti bjargað bjössa, nema jú gamla góða ráðið að auka fram­lög til stofn­ana hrópenda. En svo gerði ís­bjössi þann óleik að birt­ast á ný í fleiri ein­tök­um og gaf grát­andi langt nef. Kannski verður næst kannað hvort það gæti hjálpað ís­björn­un­um að fjölga einkaþotum rík­is­bubba um 20-30 pró­sent á næstu ráðstefn­um, enda fæl­ist í því sterk trausts­yf­ir­lýs­ing kæmu þeir fljúg­andi með pen­inga­búnt­in, og fengju skattafrá­drátt þegar heim kæmi.

Lítið snot­urt dæmi sást þegar fjallað var um virt­an veður­fræðing, sem fylgst hef­ur með skafl­in­um í Gunn­laugs­skarði á Esj­unni, sem stund­um „lif­ir“ af árið og stund­um ekki og á veður­fræðing­ur­inn frækni skýrsl­ur um þróun skafls­ins. Þær bentu til að litli skafl­inn virt­ist hreyf­ast nokkuð til á 35 ára tíma­bili, en yrði á næsta tíma­bili svipaður því á und­an og til­vera hans lítt snort­in af ham­fara­hlýn­un. Í 1000 metra hæð varð breyt­ing­in eng­in, hvað sem ráðstefn­um leið.

Það mætti í raun spara heim­in­um mikið fé, ef „global warm­ing“ til­raun­in yrði sett á ís, þar sem auðvitað færi best um hana, og heim­ur­inn kæmi sér sam­an um að ein­beita sér næstu 50 árin að skafli Páls á Esj­unni. Ef hann haggaðist ekki meira en þetta, mætti áhyggju­laust hætta brölt­inu. Þetta yrði ein sögu­leg­asta sparnaðar­til­laga á heimsvísu, og það sem meira er, hún er eig­in­lega sjálf­sögð.“

Það er og. Afneitunin er algjör.

-sme