„Ef hann haggaðist ekki meira en þetta, mætti áhyggjulaust hætta bröltinu.“
Davíð Oddsson.
Davíð Oddsson fer ákveðnar fram gegn vísundunum um hlýnun jarðar. Að þessu sinni notar hann meginhluta Reykjavíkurbréfs morgundagsins. Hér á eftir er brot af boðskap ritstjórans í Hádegismóum:
„Í nokkur ár var það helsti óhugnaðurinn, sem náttúran sjálf átti að hafa staðfest, að ísbjörnum á norðurhöfum hefði skyndilega fækkað og ísbangsi væri kominn í bullandi útrýmingarhættu. Og ekkert gæti bjargað bjössa, nema jú gamla góða ráðið að auka framlög til stofnana hrópenda. En svo gerði ísbjössi þann óleik að birtast á ný í fleiri eintökum og gaf grátandi langt nef. Kannski verður næst kannað hvort það gæti hjálpað ísbjörnunum að fjölga einkaþotum ríkisbubba um 20-30 prósent á næstu ráðstefnum, enda fælist í því sterk traustsyfirlýsing kæmu þeir fljúgandi með peningabúntin, og fengju skattafrádrátt þegar heim kæmi.
Lítið snoturt dæmi sást þegar fjallað var um virtan veðurfræðing, sem fylgst hefur með skaflinum í Gunnlaugsskarði á Esjunni, sem stundum „lifir“ af árið og stundum ekki og á veðurfræðingurinn frækni skýrslur um þróun skaflsins. Þær bentu til að litli skaflinn virtist hreyfast nokkuð til á 35 ára tímabili, en yrði á næsta tímabili svipaður því á undan og tilvera hans lítt snortin af hamfarahlýnun. Í 1000 metra hæð varð breytingin engin, hvað sem ráðstefnum leið.
Það mætti í raun spara heiminum mikið fé, ef „global warming“ tilraunin yrði sett á ís, þar sem auðvitað færi best um hana, og heimurinn kæmi sér saman um að einbeita sér næstu 50 árin að skafli Páls á Esjunni. Ef hann haggaðist ekki meira en þetta, mætti áhyggjulaust hætta bröltinu. Þetta yrði ein sögulegasta sparnaðartillaga á heimsvísu, og það sem meira er, hún er eiginlega sjálfsögð.“
Það er og. Afneitunin er algjör.
-sme