„Ég verð bara að segja að það er ekkert, akkúrat ekki neitt sem er óábyrgt við það að lyfta fólki upp úr sárri neyð.“
Inga Sæland.
Guðrún Hafsteinsdóttir, formaður Sjálfstæðisflokksins, spurði Ingu Sæland félagsmálaráðherra um bætt kjör fátækasta fólksins í landinu.
„Ríkisstjórnin leggur nú til grundvallarbreytingu á tengingu bótagreiðslna við launavísitölu. Í stað þess að bætur hækki með vísitölu neysluverðs er lagt til að þær hækki í takt við laun, þó aldrei minna en verðlag. Það kann að hljóma réttlátt á yfirborðinu en þetta felur í sér sjálfvirka útgjaldaaukningu úr ríkissjóði óháð hagvexti, atvinnustigi eða efnahagsástandi,“ sagði Guðrún.
Næst taldi hún upp hverjir hafi varið við að bæta eigi kjör fátækasta fólksins. Það eru Viðskiptráð og Samtök atvinnulífsins.
Hvernig samræmist þessi breyting ábyrgri fjármálastjórn?
„Því spyr ég hæstvirtan ráðherra: Hvernig samræmist þessi breyting ábyrgri fjármálastjórn ef hún leiðir til sjálfvirkrar útgjaldaaukningar á sama tíma og hætt er við að skattstofnar rýrni. Hvar eru greiningarnar á áhrifum hennar til lengri tíma? Að festa sjálfvirkar útgjaldahækkanir í lög án greiningar eða tengingar við raunveruleikann er ekki réttlætismál heldur fullkomið ábyrgðarleysi.
„Ég þakka háttvirtum þingmanni Guðrúnu Hafsteinsdóttur fyrir þessa ágætu fyrirspurn sem í rauninni kemur ekki á óvart miðað við úr hvaða ranni hún rennur. Staðreyndin er jú sú að við höfum áður búið við 69. gr. almannatryggingalaga sem kvað á um að laun skyldu fylgja launaþróun í landinu en aldrei þó hækka minna en sem næmi neysluvísitölu og skyldi miða við þann þátt í löggjöfinni sem væri hagkvæmari fyrir bótaþega. Þessi grein heitir núna 62. gr. laga um almannatryggingar,“ svaraði Inga og hélt svo áfram:
„Sú þróun sem hefur átt sér stað í samfélaginu frá efnahagshruni hefur orsakað það að kjaragliðnun hefur orðið slík og þvílík hjá fátækasta fólkinu í landinu að nú skeikar um ríflega 106.000 kr. á mánuði hvað það hefur dregist aftur úr frá því eftir efnahagshrun. Ég get ekki skilið þann guðlega mátt, með fullri virðingu, frú forseti, sem reynir að réttlæta það að halda sárafátæku fólki, sem á ekkert val og enga möguleika á að auka við tekjur sínar eða koma sér betur fyrir í samfélaginu en raun ber vitni, sem fatlað fólk eða eldri borgarar, jafnvel í neðstu tekjutíundunum, í því að þurfa að búa við, eða standa í röðum eftir því að biðja um mataraðstoð. Ég verð bara að segja að það er ekkert, akkúrat ekki neitt sem er óábyrgt við það að lyfta fólki upp úr sárri neyð. Það myndi nú sennilega skila sér í okurvirðisaukasköttum og öðru slíku ef viðkomandi gæti leyft sér hugsanlega að kaupa einu lambalæri meira á mánuði. En aldrei undir neinum kringumstæðum mun þessi ríkisstjórn heykjast á því að lyfta þeim upp úr sárri neyð sem þurfa á aðstoð okkar að halda,“ sagði Inga Sæland félagsmálaráðherra.
