„Til eru menn sem aldrei hafa farið út fyrir skólalóðina allt sitt líf nema kannski til að leggjast stöku sinnum eins og ofaldir fresskettir á gullhúðaða silkipúða Eflingar til að ausa yfir yfir landsmenn gömlum frösum úr byltingarfræðum marxista,“ þannig kýs Brynjar Níelsson að svara Stefáni Ólafssyni vegna þessara ummæla Stefáns um framgöngu Brynjars í umræðu um hvort ríkið eigi að selja bankana:
„Það var átakanlegt að hlusta á Brynjar Níelsson tala fyrir einkavæðingu ríkisbankanna í Kastljósi í kvöld. „Smári McCarthy beinlínis rúllaði Brynjari upp og pakkaði honum inn í notaðan jólapappír! Að miklu leyti var Brynjar hálf kjaftstopp og vissi ekki hvað hann átti að segja.“ Sjá meira hér.
Brynjari liggur meira á hjarta: „Stefán Ólafsson, prófessor í félagsfræði, segir að ríkið hafi átt Landsbankann í 117 ár og gengið vel á sama tíma og Íslendingar urðu ein af ríkustu þjóðum heims og því sé fráleitt að það sé einhver áhætta fyrir ríkið að eiga bankana. Svo hafi ríkið fengið á þriðja hundruð milljarð í arðgreiðslur úr bönkunum eftir hrun og því eigum við að eiga þá áfram í stað þess að afhenda þá auðmönnum. Með sömu rökum gætum við sagt að Sjálfstæðisflokkurinn ætti að að vera við stjórnvölinn eða að bankahrun ættu að koma reglulega því aldrei hefur okkur gengið eins vel og eftir hrunið.
Stefán má auðvitað trúa því áfram að rétt sé að ríkið eigi atvinnutækin svo auðmenn hagnist ekki á kostnað almennings. Sumir breytast ekkert þótt sagan sé búin að berja þá í hausinn alla ævi. Þekking Stefáns á fjármálakerfinu og sögu þess er greinilega mjög takmörkuð. Rekstur ríkisbankanna á síðustu öld gekk aldrei vel. Þeim var bjargað reglulega af skattgreiðendum, ýmist með beinum greiðslum eða opinberir sjóðir látnir styðja fyrirtæki til að þau gætu staðið í skilum við ríkisbankanna. Þetta voru veikburða bankar sem gátu illa mætt þörfum atvinnulífsins. Ríkið hefur fengið til baka það sem lagt var í bankana eftir hrun og mjög rúmlega það. Arðgreiðslur sem ríkið hefur fengið hafa ekkert með bankarekstur að gera og það hlýtur að vera meiri áhætta fyrir skattgreiðendur að vera bundnir með 400 milljarða eigið fé í áhætturekstri til framtíðar en að einkaaðilar eigi bankana og taki áhættuna.“