Þegar ég var á Sólbak frá Akureyri vorum við á sjó á sjómannadainn. Dagurinn var eins og flestir aðrir dagar. Trollið sem lengst í botni. Ekkert slegið af.
Þegar við vorum að borða kvöldmatinn, klukkan rúmlega sex kom skipstjórinn, sá góði maður Stefán heitinn Aspar, og afhenti okkur einn vindil hverjum sem var gjöf frá útgerðinni.
Við fögnuðum ekki gjöfinni. Eftir stuttar umræður gengum við hver af öðrum að næsta kýrauga og hentum vindlunum.
Þú gætir haft áhuga á þessum
(Kannski var þetta á gamlárskvöld. Man það ekki. Sagan er söm þrátt fyrir það.)
