Dagblöðin bæði eru upptekin af framgöngu forystu launafólks. Þau bæta í aðförina í leiðurum dagsins.
Byrjum á Herði Ægissyni í Fréttablaðinu. Hann reynir af öllum mætti að egna félagsmönnum VR gegn formanni sínum. Hann segir ti dæmis:
„Það er aðeins tímaspursmál hvenær stéttarfélögin slíta þeim viðræðum sem nú eru á borði sáttasemjara og fara fram á verkfallsheimild. Sú niðurstaða hefur legið lengi fyrir. Formenn félaganna skeyta ekkert um efnahagslegar staðreyndir heldur spila á tilfinningar fólks. Trump er nefnilega víða. Leiðarljósið er ekki endilega að ná samningum heldur er markmiðið sem slíkt stéttastríð. Þá koma digrir sjóðir Eflingar og VR – samtals um 24 milljarðar – að góðum notum til að standa undir verkföllum og átökum í pólitískum tilgangi. Eru félagsmenn VR, sem telja um 30 þúsund og eru að meðaltali með um 700 þúsund í heildarlaun, reiðubúnir að fylgja formanni sínum í fráleitar verkfallsaðgerðir? Um það má vonandi efast.“
Davíð er ekki eins frumlegur og Hörður. Hann kýs að efla harmagrátinn:
„Það er uggur í atvinnurekendum. Það kom glöggt fram í Morgunblaðinu í gær þar sem rætt var við fulltrúa úr ýmsum greinum atvinnulífsins. Herskár tónn í kjaraviðræðum er orsökin. Atvinnurekendur óttast bæði áhrif mögulegra verkfalla og mikilla launahækkana.
Jóhannes Þór Skúlason, framkvæmdastjóri Samtaka ferðaþjónustunnar, gengur svo langt að segja að verði „hér langvarandi árásir á ferðaþjónustu í heild sinni, eða á hluta hennar, gætum við horft upp á að einhver fyrirtæki legðu hreinlega upp laupana. Staðan er bara þannig.““
Skrif þeirra félaga hafa auðvitað engin áhrif á það fólk sem hefur tekið að sér að gera allt sem að getur til að bæta lífsafkomu fólks, helst þess fólks sem lifir í fátækt.
