„Eins og ég sagði þá hefur þetta mál svo sem komið fram áður en þetta er bara í annað skipti sem ég fæ að mæla fyrir því. Í ljósi þess að flokkur sem hefur verið mér mjög hliðhollur í þessari umræðu er nú kominn í ríkisstjórn og hér eru einmitt þingmenn frá Viðreisn með mér sem flutningsmenn þá vona ég svo sannarlega að við getum farið að nálgast það að ná samstöðu um þetta mál. Ég ítreka það að hér erum við bara að fela heilbrigðisráðherra að undirbúa þessa vinnu,“ sagði Bryndís Haraldsdóttir Sjálfstæðisflokki í umræðu um dánaraðstoð.
„Ég geri ráð fyrir því að við slíkan undirbúning myndi hæstvirtur heilbrigðisráðherra kalla til helstu hagaðila. Það varð uppi fótur og fit, kannski sérstaklega hjá læknum, þegar þetta ágæta frumvarp kom fram á síðasta þingi frá Viðreisn og mörgum læknum fannst einhvern veginn fram hjá sér gengið. Það má auðvitað ekki vera upplifunin. Það er mikilvægt að læknar taki líka þátt í umræðunni og taki þátt í að aðlaga löggjöfina eins og við myndum helst vilja hafa hana. En það er ekki heldur bara þeirra að ákveða hvort þetta eigi að vera löglegt eða með hvaða hætti það eigi að vera löglegt.
Mér finnst líka mikilvægt að þingmenn taki til þess afstöðu. Þar af leiðandi finnst mér líka svo áhugavert að sjá það sem ég fór hér yfir áðan í greinargerðinni varðandi stuðning sjúklingasamtaka við þetta frumvarp. Það hafa ótal margir haft samband við mig á síðustu árum frá því að ég fór að hreyfa við þessum málum um dánaraðstoð og sagt sögu sína, reynslusögu sína og aðstandenda þessu tengt,“ sagði Bryndís.
Jón Gnarr kom næst í ræðustól og sagði: „Ég vildi bara koma hér upp og lýsa yfir ánægju minni með að fá að vera meðflutningsmaður á þessari ágætu þingsályktunartillögu og tel ég hér um mikilvægt mannréttindamál að ræða, þ.e. að fólk fái sjálft í samstarfi, samráði við sína nánustu að kjósa að fá að binda enda á líf sitt að uppfylltum einhverjum ákveðnum skilyrðum. Það sem mér finnst líka kannski einna mikilvægast í því, hafandi verið aðstandandi langveiks fólks, deyjandi fólks, er að veita fólki þann rétt og þá reisn að fá að velja sér staðinn og stundina og velja að geta kvatt frekar en að bíða oft í einhvern dauðans óvissutíma og vita ekki. Ég fagna þessu. Takk fyrir.“
