Dæmin sem Ólína telur upp eru mörg og óhugnanleg og lýsa kerfi sem er algerlega siðlaust og mannfjandsamlegt.
Þór Saari skrifar:
Ólína Þorvarðardóttir kemur hér fram með bók sem sannarlega tekur á mjög mikilvægu, en jafnframt viðkvæmu og erfiðu máli. Það er öllum ljóst sem vilja vita að á Íslandi viðgengst það sem kallað hefur verið „Berufsverbot“ á þýsku, en útleggst sem vinnubann á íslensku. Eins ömurlega og það hljómar þá gengur fjöldi fólks um göturnar atvinnulaust, sumt til lengri tíma, vegna þess að það hefur tekið þátt í stjórnmálum og viðrað stjórnmálaskoðanir eða aðrar skoðanir sem eru ekki þóknanlegar krónprinsum atvinnulífsins. Margt af þessu fólki er mjög hæft, með mikla og góða starfsreynslu og menntun, en einhverra hluta vegna fær það hvergi vinnu.
Það er hreinlega frekar ömurlegt að hugsa til þess að þroskastig íslensks atvinnulífs sé ekki meira en svo að það haldi að fólk með sérfræðiþekkingu sé óhæft vegna þess að það hafi komið að stjórnmálastarfi, eða þá að fólk sem hefur pólitískar skoðanir sé einhverra hluta vegna þess vert að útiloka það af vinnumarkaði. Það sem Ólína varpar ljósi á er mikil meinsemd því afleiðingin er ekki bara að fólk veigrar sér við stjórnmálaþátttöku og umræðu, heldur einnig að tap samfélagsins er umtalsvert vegna þeirrar vannýttu auðlindar sem þetta fólk er. Að vísu þarf ekki að horfa lengi til framgöngu Samtaka atvinnulífsins og dóttursamtaka þeirra til að sjá að það er ekki beint hugsjón um betra samfélag sem drífur þau áfram heldur miklu frekar draumurinn um fasískan ríkiskapítalisma, en þetta er samt óeðlilegt. Þetta snýst nefnilega um miklu meira en það hvernig efnahagskerfi við viljum búa við, þetta snýst um að frjálsar manneskjur geti búið í frjálsu samfélagi, geti haft skoðanafrelsi og tjáð þær skoðanir opinberlega án þess að gerð sé aðför að afkomu þess. Þetta býr líka til og viðheldur hinni alræmdu „klíkuvæðingu“ starfa þar sem stjórnmálamenn „leggja inn“ hverjir hjá öðrum upp á framtíðina að gera.
Sjálfur er ég einn af þessu fólki sem fjallað er um í bók Ólínu, en ég hef ekki fengið hefðbundna launavinnu eftir að kjörtímabili mínu á Alþingi lauk 2013. Þegar starfi mínu á Alþingi lauk átti ég fundi með framkvæmdastjórum þriggja stærstu ráðningastofa landsins þar sem ég kynnti mig, lagði fram starfsferilsskrána og fór yfir starfsferilinn með þeim. Það sem var athyglisvert var að það fyrsta sem þeir sögðu og þeir svöruðu allir nánast því hinu sama: „Þór það er svo skrýtið en hér á landi er almennt erfitt fyrir fólk sem hefur verið virkt í stjórnmálum að fá vinnu er starfi þeirra í stjórnmálum lýkur. Þessu er einmitt öfugt farið í öllum okkar nágrannalöndum þar sem reynsla af þingmennsku og öllu því ati sem henni fylgir þykir einmitt sérstaklega merkileg og góð reynsla að búa að.“
Þetta voru orð að sönnu, því síðan þá hef ég fengið um tvö hundruð afsvör við umsóknum um starf. Í mörgum tilfellum hef ég augljóslega verið hæfasti umsækjandinn og tafsið, tuðið og blaðrið sem ég hef fengið að heyra, sérstaklega frá opinberum stofnunum, þegar ég hef óskað eftir rökstuðningi, hefur hreinlega verið með ólíkindum. Einna duglegust er þó Hagstofan sem hefur verið sérstaklega iðin við það undanfarin ár að auglýsa stöður og boða fólk í viðtöl, en ákveða svo að „ráða ekki í stöðuna að sinni“.
Á undanförnum árum hef ég hitt marga fyrrverandi kollega af þinginu og staðan er sú hjá mörgum þeirra að þeir hafa enn ekki fengið neina fasta launavinnu og sjálfur hef ég fengið eins og sagði, um tvö hundruð nei.
Skuggabaldrar þeir sem Ólína varpar ljósi á eru ekki bara einhverjar gamlar leifar kunningja- og klíkusamfélags sem nútíma stjórnunarhættir alþjóðasamfélagsins hefur sigrað, heldur eru þeir enn að og nýjasta og eitt afkáralegast dæmið er þegar að sjálft fjármálaráðuneytið kom í veg fyrir að virtur prófessor við Háskóla Íslands til áratuga, fengi ritstjórnarstöðu við samnorrænt fræðirit um fjármál hins opinbera.
Dæmin sem Ólína telur upp eru mörg og óhugnanleg og lýsa kerfi sem er algerlega siðlaust og mannfjandsamlegt. Kerfi sem mun áfram viðhalda sjálfu sér verði ekkert að gert og svo það fylgi með þá munu Fjórflokkurinn og SA svo sannarlega ekki gera neitt í málinu, ef þú lesandi góður ert að velta fyrir þér hvað þarf að gera.