EFNAHAGSMÁL „Styrking gengis til viðbótar við of miklar launahækkanir mun valda því að hin óhjákvæmilega gengislækkun verður enn meiri en ella til að rétta af samkeppnisstöðu landsins. Annars verður rekstrargrundvelli einfaldlega kippt undan stórum hluta útflutningsfyrirtækja og annarra fyrirtækja í alþjóðlegri samkeppni,“ þetta má meðal annars lesa í grein Þorsteins Víglundssonar, framkvæmdastjóra SA, á heimasíðu samtakanna.
Hann rifjar upp að fjármagnshöfin hafi verið við lýði í sjö ár. Og hvað tefur afléttingu þeirra, spyr Þorsteinn og svarar: „Frá ársbyrjun 2013 hefur gjaldeyrisinnstreymi aukist jafnt og þétt vegna aukinna umsvifa í útflutningsgreinum þjóðarinnar, sér í lagi ferðaþjónustu. Þessa þróun hefur Seðlabankinn hagnýtt sér og nema nettó kaup bankans á gjaldeyri um 440 milljörðum króna á þessu tímabili. Óskuldsettur gjaldeyrisvaraforði þjóðarinnar hefur því styrkst svo um munar. Innlendir fjárfestar hafa setið áfram í höftum og má sem dæmi nefna að uppsöfnuð fjárfestingarþörf íslenska lífeyrissjóðakerfisins nemur nú um 200-300 milljörðum króna ef vægi erlendra eigna í safni þeirra á að vera ásættanlegt.“
Þá bendir Þorsteinn á að þrátt fyrir mikil gjaldeyriskaup Seðlabankans hefur gengi íslensku krónunnar styrkst um 18% frá ársbyrjun 2013. Sú mikla gengisstyrking kemur til viðbótar launahækkunum á þessu tímabili sem nema 24% eða sem svarar til 7,3% að jafnaði á ári hverju.
„Svipaðar launahækkanir eru í kortunum í ár. Þessar hækkanir eru margfaldar m.v. það sem þekkist í nágrannalöndum okkar sem dregur úr samkeppnishæfni þeirra fyrirtækja sem starfa við útflutning eða eru í alþjóðlegri samkeppni. Þessi þróun grefur undan því sterka gjaldeyrisinnflæði sem við höfum búið við undanfarin ár og þurfum á að halda til lengri tíma litið. Styrking krónunnar ýtir enn frekar undir þá öfugþróun.“
„Seðlabankinn verður að gyrða sig í brók og ljúka sem fyrst útboði vegna aflandskróna. Það getur varla verið svo að bankinn sé enn og aftur að falla í þá freistni að láta ósjálfbæra gengisstyrkingu krónunnar vega á móti innlendum verðbólguþrýstingi. Sagan sýnir að slík stefna frestar verðbólgu til skamms tíma en safnar fóðri fyrir kröftugt verðbólguskot þegar gengið fellur að lokum. Það verður ekkert öðru vísi nú.“
