Nærtækt er að stofna nýtt dótturfélag um flugreksturinn, þar sem annar vinnumarkaður skammtar kjörin.
Ragnar Önundarson skrifar:
Flugfreyjufélagið á í kjaradeilu. Það vill að gjaldþrota flugfélag tryggi atvinnuöryggi þeirra, en þær eru yfir 900 talsins. Kjarabaráttan fer fram í fjölmiðlum, sem er fátítt, þar sem forsvarsmennirnir skuldbinda sig aftur og aftur gagnvart umbjóðendum sínum með óraunhæfum hætti. Flugvirkjar eru búnir að semja, gott hjá þeim. Flugmenn eru skilningsríkari á vandann en flugfreyjur og eru ekki eins yfirlýsingaglaðir.
Icelandair á í harðvítugri samkeppni. Farþegar styðjast við leitarvélar, sem finna ódýrasta flugið, sem lágmarkar tekjur félagsins. Félagið þarf því að njóta þeirra kosta sem samkeppnin færir félaginu á aðfanga- eða kostnaðarhliðinni. Mögulegt er að leigja áhafnir og vélar með áhöfnum. Ekkert er til fyrirstöðu að „heimahöfn“ rekstrarins sé annars staðar.
Nærtækt er að stofna nýtt dótturfélag um flugreksturinn, þar sem annar vinnumarkaður skammtar kjörin. Starfsfólk félagsins ætti að taka þátt í endurreisninni, samþykkja lægri laun og taka þátt í hlutafjárútboðinu sem framundan er. Allar líkur eru á að sú fjárfesting mundi bæta þeim launalækkunina að verulegu leyti innan ca. 5 ára.
