Birgir Þórarinsson, þingmaður Miðflokksins, skrifar grein í Moggann dagsins. Þar rifjar hann upp fyrirspurn sína til Bjarna Benediktssonar um málefni ríkissjóðs og Arionbanka.
„Fyrirspurnin var einföld og ekki flókið fyrir ráðherra að svara. Benti ég ráðherra jafnframt á að ríkisstjórnin hefði viðhaft undanlátssemi í samskiptum sínum við vogunarsjóðina í Arion banka. Rökstuddi ég málið með þremur staðreyndum: Í fyrsta lagi voru hlutabréf ríkisins í bankanum seld á undirverði. Gaf ríkið þar með eftir tak sem það hafði á bankanum og áhrif á endurskipulagningu hans. Í öðru lagi var bankaskatturinn lækkaður. Í þriðja lagi afsalaði ríkið sér forkaupsrétti á hlutabréfum í bankanum. Ráðherra brást hinn versti við og fór í manninn en ekki boltann, eins og sagt er. Sakaði hann undirritaðan um að hafa enga þekkingu á málinu og standa berskjaldaðan í ræðustól Alþingis. Viðbrögð ráðherrans voru ótrúleg og sýna, svo ekki verður um villst, að þar talaði rökþrota og pirraður maður. Gagnrýnin truflaði ráðherra mjög og var hann ófær um að svara henni með málefnalegum hætti.“
Bjarni viðurkennir
„Ráðherra viðurkenndi að ríkissjóður fengi ekkert fyrir að afsala sér forkaupsrétti. Þetta sætti ríkisstjórnin sig við mótbárulaust, eins og annað sem vogunarsjóðirnir hafa farið fram á. Forkaupsrétturinn er verðmætur og hann átti ekki að gefa eftir nema til kæmi sérstök greiðsla til ríkisins.“
Bjarni gaf eftir
„Ráðherra er berskjaldaður gegn þeirri staðreynd að hafa gefið eftir í hagsmunagæslu ríkissjóðs gagnvart vogunarsjóðum,“ skrifar Birgir. „Lækkun bankaskattsins er gott dæmi, hann var lækkaður að kröfu vogunarsjóðanna og mun færa þeim milljarða aukalega í arðgreiðslur. Ríkissjóður verður að sama skapi af tekjum upp á 7-8 milljarða kr. á ári. Ef forkaupsrétturinn hefði verið nýttur hefði það skilað sér aftur til ríkisins, þar sem framundan eru verulegar arðgreiðslur úr bankanum. Auk þess hefði þá verið hægt að koma bankanum í dreifða eignaraðild almennings.“
Auðmýkt er undanfari virðingar
„Málefni Arion banka varða mikla fjárhagslega hagsmuni ríkissjóðs. Hef ég gagnrýnt frammistöðu ríkisstjórnarinnar í málinu með málefnalegum hætti og bent á leiðir, sem fara hefði átt til að hámarka hlut ríkisins. Það hefði farið betur á því að fjármálaráðherra hefði svarað gagnrýni minni með málefnalegum hætti. Það gerði hann ekki. Auðmýkt er undanfari virðingar,“ skrifar Birgir Þórarinsson.
