„Ég hitti tugi fólks, hef verið í stjórn Öryrkjabandalagsins, Þroskahjálpar og Sjálfsbjargar. Sá sem talaði við mig í dag spurði: Hvað á ég að gera? Ég á fyrir húsnæði en ekki meir. Hvert á ég að fara og hvernig á ég að lifa af? Ég hef ekki heyrt því svarað hér. Við vitum að það eru 5.000–6.000 börn í fátækt. Við erum búin að vita það síðan ég kom hingað inn og ég sé ekkert breytast. Við erum rík þjóð og við eigum að geta breytt þessu. Við eigum ekki að þurfa að koma hérna upp ítrekað og segja að það sé verið að gera eitthvað og það sé verið að hjálpa fólki þegar við höfum borðleggjandi dæmi frá Öryrkjabandalaginu, Sjálfsbjörg og öllum öðrum félögum fatlaðra um að það þrengi sífellt meira að,“ sagði Guðmundur Ingi Kristinsson, Flokki fólksins.
„Ég hef ekki verið í stjórn Öryrkjabandalagsins eða Þroskahjálpar en ég þekki fólk sem á erfitt með að ná endum saman. Ég þekki fátækt fólk, sum þeirra eru öryrkjar. Ég veit alveg hvernig staðan er þar, að sjá ekki alveg fram úr því hvernig maður eigi að láta enda ná saman. En ég þekki líka fólk sem hefur upplifað raunverulegar breytingar á lífskjörum, t.d. þegar það hefur komist inn í almenna íbúðakerfið. Ég þekki fólk sem á skyndilega afgang vegna þess að það er farið að borga sanngjarna leigu í gegnum félagslegt húsnæði sem virkar. Ég þekki fólk sem hefur haft samband við mig og sagt: Þær breytingar sem hefur verið ráðist í þegar kemur að heilbrigðiskostnaði muna öllu þannig að nú get ég í raun og sann sótt mér heilbrigðisþjónustu. Það voru svo sannarlega stigin stór skref í því á síðasta kjörtímabili. Eru fleiri skref sem þarf að stíga? Já, en það er ekki hægt að halda því fram að ekkert hafi verið gert,“ sagði Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra.
Áður héldu þau lengri ræður.
Hér er hægt að lesa ræðu Guðmundar.
Hér er hægt að lesa ræðu Katrínar.
