Merkileg, en fyrirsjáanleg, átök eru á milli Sjálfstæðisflokksins og Lilju Alfreðsdóttur menntamálaráðherra. Þrátt fyrir að vera á móti fjölmiðlafrumvarpi Lilju hleyptu ráðherra Sjálfstæðisflokks því til Alþingis. Þar beita þeir þekktri aðferð. Þar er rifið í handbremsuna. Málið er stoppað í nefnd og þess er freistað að allt verði þetta menntamálaráðherra til sem mestrar háðungar.
Lilja á ekki eina einustu von um að hennar eigin flokkur komi henni til hjálpar. Til þess er staða flokksins of aum og að auki skortir allan kjark til að fara gegn Bjarna Benediktsyni og hirðinni hans. Páll stendur sína plikt. Málið er meira en botnfrosið hjá honum.
Staða fjölmiðla hefur sennilega ekki áður verið verri. Nágrannalöndin hafa þegar gripið til aðgerða þeim til hjálpar. Hér er Sjálfstæðisflokkurinn, valdaflokkurinn sjálfur, á móti. Og beitir öllum sínum aðferðum til að ná sínu fram. Og mun sigra. Lilja Alfreðsdóttir má sín lítils vegna Valhallargenginu.
Lilju er ætlað að ganga sárri frá borði. Veikari en áður. Það er takmark Valhellinga. Þeir munu ná sínu fram. Þeirra er valdið.
-sme
